گرافیک و طراحی بصری فوق العاده با بهره گیری از عناصر منحصربفرد عصر ویکتوریا ، شخصیت های متفاوت و جالب ، صداگذاری فوق العاده با بهره گیری از جدیدترین تکنولوژی های صنعت گیم و البته بستر داستانی مناسب همگی جزو عناصری بشمار می آیند که به خودی خود می توانند باعث موفقیت یک بازی بشوند و از قضا عنوان نسل هشتمی و پر زرق و برق The Order 1886 نیز شامل تمامی این عناصر است . با برگزاری مراسم PSX و منتشر شدن نمایش های جدید اکنون زمان مناسبی است که به طور نسبی گیم پلی بازی و جزئیات آن را مورد بحث قرار دهیم ، گیم پلی که تا پیش از نمایش PSX هیچگاه نمیشد با اطمینان به عنوان نقطه قوت از آن یاد کرد . نمایش 15 دقیقه ای منتشر شده پس از PSX که در واقع بخشی از گیم پلی قابل بازی در مراسم را نمایش می داد بخوبی بخش های مختلف گیم پلی را به ما معرفی کرد .

در شروع نمایش بیش از هر چیزی سطح جزئیات گرافیکی و تاثیرگذاری افکت های مختلف در نوع حرکت کاراکتر ها به چشم می آید . برخلاف نگرانی ها در این نمایش افت فریم خاصی دیده نشد و به واقع در صورتی که سازندگان توانسته باشند در نسخه نهایی نیز پولیش مناسبی را ارائه دهند می توانیم از The Order 1886 به عنوان یکی از معدود عناوینی نام ببریم که از گرافیکی نسل هشتمی بهره مند است . اما بگذارید از موضوع اصلی بحث یعنی گیم پلی دور نشویم زیرا نکات مثبتی نظیر گرافیک و فضاسازی بخش هایی هستند که به آنها پرداخته شده است . در ابتدای نمایش بازی ما شاهد بخش مخفی کاری هستیم . Galahad مبدل برق را با چاشنی دکمه زنی از کار می اندازد و سپس امری پیش فرض یعنی آمدن یکی از نگهبانان برای چک کردن رخ می دهد . نگهبان نیز سر می رسد و طبق پیشبینی با زدن دکمه مثلث به شیوه جالبی او را از پای در می آوریم . این روند تا رسیدن به کابین هدایت کشتی هوایی ادامه پیدا می کند و در آنجا به طرزی جالبی به داخل کابین می رویم اما درست در زمانی که بازی نیازمند ارائه آزادی عمل به گیمر برای ادامه روند مخفی کاری و تبدیل آن به حالت اکشن است این امر تنها با چند دکمه زنی ساده انجام می شود و در کمتر از 20 ثانیه با فشار دادن 3 دکمه تمامی افراد حاضر در کابین کشته می شوند . این در شرایطی است که تصرف کابین نقطه اوج این مرحله بحساب می آمد و پیشبرد بازی صرفا نباید از ناحیه داستانی باشد بلکه گیم پلی نیز باید سیر صعودی داشته باشد و چالش بیشتری را ارائه دهد اما در زمانی که بازی می توانست یک گیم پلی اکشن قوی را ارائه دهد این فرصت تنها با چند دکمه زنی ساده و قابل پیشبینی از بین می رود .

پس از این بخش اما راهی یکی از بخش های جالب نمایش بازی در سالن رقص می شویم مکانی که بخوبی نکات مثبت منحصربفرد The Order 1886 و نکات منفی آنرا به ما نمایش می دهد  . در این بخش نیروی های شورشی خود را به لباس نیروی های نگهبان در آورده اند و از سوی دیگر برای جلوگیری از ترور شخصیت بازی باید آنها را شناسایی کنیم . این سناریو و نوع طراحی آن حس بسیار خوبی به شما در زمان بازی منتقل می کند و شما به ترتیب براساس مارک کردن دشمنان و تشخیص آنها از نیروهای خودی به آنها شلیک کرده و مانع ترور می شوید . اما این بخش قوی به محض اکشن شدن باز هم دچار ضعف هایی می شود . دوستان ما در Eurogamer  تفسیر جالبی را از بخش اکشن بازی و نوع هوش مصنوعی دشمنان ارائه داده اند :

"هوش مصنوعی بازی طوری است که دشمنان همیشه در انتظار شلیک شما هستند و واکنش خاصی نشان نمی دهند "

براستی پس از مشاهده نوع عملکرد دشمنان در صحنه های اکشن چنین حسی به من نیز دست داد . در ابتدا از طریق اسنایپر براحتی دشمنانی که خیلی زیبا سر خود را برای هدیه کردن به شما و هدشات کردن به بیرون کاور آورده اند را از پای در می آوریم سپس به طبقه پایین سالن رقص می رویم و در آنجا نبرد های نزدیک براساس سلاح های دیگر رخ می دهد . بعد از کاور گرفتن در پشت دیوار سالن و پرتاب نارنجک به داخل ، دشمنان نظم خود را از دست می دهند و تا به اینجا مشکلی خاصی دیده نمی شود و بازی ریتم تند و جذابی به خود می گیرد اما درست در همین نقطه اوج جذابیت ، بار  دیگر هوش مصنوعی دشمنان تاثیر منفی خود را بر روی تجربه بازی می گذارد و یکی از دشمنان به ابتدایی ترین شکل ممکن درست در دو متری شما با خونسردی می ایستد و خشاب خود را با تاخیر عوض می کند در حالی که ما در عناوین هم سبک که از هوش مصنوعی قوی بهره مند هسنند به هیچ عنوان چنین چیزی را مشاهده نمی کنیم . پس از مشاهده این نکته منفی بار دیگر بازی حالت مثبت به خود می گیرد و شاهد یکی از ویژگی های جالب یعنی آهسته کردن زمان هستیم . این بخش نمونه ای خوبی از یکپارچگی عناصر اکشن با گیم پلی دکمه زنی را به ما نشان می دهد چیزی که در سراسر The Order 1886 به طور "پویا" مشاهده نمی شود .

"Ru Weerasuriya کارگردان خلاق The Order 1886"

Ru Weerasuriya کارگردان هندی و خلاق The Order 1886 گفته بود که به هیچ عنوان The Order 1886 یک بازی صرفا دکمه زنی (QTE) نیست و بالانس خوبی بین لحظات اکشن و دکمه زنی وجود دارد و به واقع نیز چنین تعادلی را ما در بازی مشاهده می کنیم اما برخی عناصر سبب شده اند که این دو بخش به پویایی قابل انتظار نرسیده باشند . اولین نکته هوش مصنوعی بازی است که در برخی لحظات اکشن کاملا احساس یک عنوان نسل هشتمی با یک گیم پلی نسل هشتمی را از شما دور می کند و ما ایراداتی واضح را در آن مشاهده می کنیم . همچنین بازی کارگردانی مناسبی را دارد و اوج آنرا در مرحله جلوگیری از ترور و شناسایی نیروی های خودی از دشمن که هر دو یک لباس بر تن داشتند مشاهده کردیم ، در این قست بازی کاملا حس واقع گرایانه ای را به شما ارائه داد اما درست در زمانی که بازی تبدیل به حالت اکشن شد نوع خطی و بسیار راحت پیشبرد گیم پلی در کنار هوش مصنوعی بسیار ساده و قابل پیشبینی دشمنان سبب شد حس واقع گرایانه لحظاتی قبل کاملا از بین برود .

ما پس از بخش سالن رقص شاهد گیم پلی بخش آشپزخانه هستیم . در این بخش اکشنی جذاب و درگیر کننده را مشاهده می کنیم که با Gunplay قوی ترکیب شده است اما بار دیگر هوش مصنوعی ضعیف بازی تا حد زیادی حس قوی ویژگی های مثبت Gunplay و شوتینگ را از بین می برد . هر جا که کوچکترین چالشی بوجود می آید می توان با نزدیک شدن به دشمن و زدن دکمه مثلث چالش را از میان برد و از سوی دیگر نیز با آهسته کردن زمان بخوبی می توان دو یا سه نفر را در یک لحظه از پای در آورد . گیم پلی The Order 1886 شامل نکات مثبتی است که در کمتر عنوانی مشاهده کرده ایم و البته شامل نکات منفی که در کمتر عنوان هم سبکی به این شدت وجود دارد .

Ru Weerasuriya کارگردان The Order 1886 ایده ای قابل تحسین و بزرگ را برای The Order 1886 انتخاب کرده است و از سوی دیگر در روند بازی اصلیترین چاشنی که به چشم می آید کارگردانی بازی است و این موضوع نقش پررنگ Weerasuriya را به ما نمایش می دهد . Weerasuriya  در The Order 1886 طبق گفته های خود سعی کرده است یکپارچگی خوبی را بین کات سین ها و گیم پلی بازی بوجود آورد اما این یکپارچگی شامل دو بحث می شود یکی گرافیک که در این زمینه The Order 1886 کاملا موفق عمل کرده است ( شاید بهتر از هر عنوان دیگری ) و دیگری گیم پلی که هنوز باید با شک نسبت به آن نگریست .

در نهایت هنوز زود است که پیرامون کیفیت نهایی بازی سخن بگوییم . The Order 1886 برای من عنوانی قابل احترام است زیرا کارگردانی جوان و تیمی با انگیزه پشت سر آن قرار دارد که سعی داشته اند ایده های جدیدی را در بازی خود بیاورند و صرفا یک بازی اکشن سوم شخص را ارائه ندهند و این موضوع قابل تحسین است . اما همانطوری که گفته شد The Order 1886 شامل نکات مثبتی است که در کمتر عنوان هم سبکی یافت می شود و البته نکات منفی که در بازیهای هم سبک کمتر به چشم می خورد . هوش مصنوعی ضعیف و گاها کارگردانی نامناسب پیشبرد مراحل جزو اصلیترین نکات منفی هستند که حداقل در نمایش های بازی به چشم می خورند . اما نباید فراموش کرد The Order 1886 عنوانی است که بدلیل متفاوت بودن و جاه طلبی هایش دوست داشتنی نیز شده است و ناخواسته علاقه داریم که نسخه نهایی یک تجربه قوی و منجسم را ارائه دهد و امیدوارم هستیم گیم پلی بازی و عناصری نظیر هوش مصنوعی و لول دیزاین مراحل به مانند گرافیک ، طراحی بصری و صداگذاری در سطح قوی و پویایی قرار داشته باشند .

The Order 1886 در تاریخ 1 اسفند ماه به طور انحصاری بر روی پلتفرم Playstation 4 عرضه خواهد شد .